İÇİMDEN DÖKÜLENLERŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Ateş açtı çiçekler hüzün maviye döndü
Suların ışıklarla cilveleştiği gündü.
Sancılı bir gecenin öksüz bir sabahında
Saatler yelkovanın çile dolu ahında Davetsiz ankebutlar hiç uyutmuyor artık Yırtılan göz bebeğim yama tutmuyor artık Sanki hüzün kumaşım kirpiğime dikilmiş Sarı hazan çiçeği üzerime ekilmiş Hiçsizliğin koynunda açılırken gözlerim Hoyratca bir iklimde can çekişir güzlerim Zulmete uryan ruhum,ziyadan göğe erdi Ayağımın altında sanki sarsılan yerdi Nefsimin girdabında yokluklara düşeli Huzursuzum genlerim sanki mayın döşeli Gözümden yaşlar değil bir feryad dökülüyor Tenimden lime lime etlerim sökülüyor Afakta kaybolurken son gemi de batıyor İrtihal olmuş beden bir kabirde yatıyor İlahi bir bestenin eşliğindedir ruhum Yoluna baş koydukça coşmaktadır gürûhum MELTEM ÇİLOĞLU München 12.04.2011 |