Kuru Köprü
Taş duvarlı kemerin, eserinle ezelsin,
Asırlar geçmiş hala, ayakta kuru Köprü. Roma halkı giderken, vurunca yıkmış cebri. Horasan harçlı muhkem, yapın nede güzelsin. Dere den karşı yana, köprü yollar bağlardı, Üstünde ki kanaldan, akarsuların gani, Şehir’e Su taşıyan, dehlizli yolun hani. Yaşadığın yüz yıllar, görülmeyen çağlardı. Tarihin emaneti, hepimize hediye, Kim bilir niceleri, altından gelip geçmiş, Medeniyet neslini, hayrete seyir açmış, Geçmişini gözlüyor, nerdesin gelin diye... Taşıdığın yükünü, çekemez olmuş gücün, Görkemli duruşun, harabeye benziyor, Her gelen defineci, mezarını kazıyor, Ne var yıkıp durmayın, ağlıyor için için ... 09.02.2013 |