Eyyüb'ün Sabrı Gerek
Gönül Nigar ararken Babil’in bahçesinde
Meğer şirke batarmış Kabil’in lehçesinde Kibir yüklü dağlardan başıma volkan indi Gün boyu yalvarmaktan gözyaşıma kan bindi Şüphe anaforunda kalbime kurt düşüyor Bana yine Araf’tan bilinmez yurt düşüyor Sabır meydanlarında kilit taşı döşeli Zehirler bade oldu ben bu yola düşeli İsyan tufanlarında varlığımı yitirdim Tevekkül sofrasında azığımı bitirdim Dövünmek bir erdemse aşka vaveyla edip Kurtulmak var ezadan Mecnun’u Leyla edip Benliğimin üstüne tüy düşse dirhem olur Olsa olsa ruhuma tevazu merhem olur Kalbe şifa diyorum ak çekip karalara Eyyüb’ün sabrı gerek bendeki yaralara 08. 02.2013 Kütahya |