GÖKYÜZÜNDE PARLAYAN YILDIZ SEN ORDA AY’A AŞIK BEN BURADA YALNIZ

Kirpiklerimi Yatırıyorum Çıplak, Esmer Geceye
Gökyüzüne ,Merdiven dayıyorum, Hadsizce.
Güneşini yitirmiş Bulutlarda dolaşıyorum ,Tek başıma
Etrafta Ne Yıldızlar , Ne de Ay var.
Birer birer Saklanıp ,tenhada Sevişiyorlar ,Ay’la.
Üzerimde Tülden bembeyaz bir elbise ,
Ne fayda hırsımdan Tüllenemiyorum bile.


Ruhumun Hüzünlü Yüzü Hazana dönük Vaziyette
Sine’mde İniltili bir Sevda Vurgunu ,Bir bilsen ne kadar Yorgun.
Sisler sarıyor içimin dört bir yanını ,Tuzak tuzak
Göz gözü görmüyor ,öylesine utangaç ki Tekdüze yağan Yağmurlara.


Aşına olduğum, fakat ,Mevsimsiz bir iklimi daha yaşıyor öz’ünden uzak öz’üm
Bir garip Bahtsız Bedeviyim Sahranın en orta yerinde
Güneş ,sinsice kusuyor çatlamış , dudaklarıma ,Su olup yıkıyorsun katre katre.
kanıyorum Sevdana.
Gül Kokularını anımsıyorum ötelerden ,firdevs çiçeklerine
Nisbet edercesine sevişiyorum Kokunla.



Kirpiklerim perdelerini aralıyor
Uyanıyorum .
Köhne sabahlarımı öpüyorum gözlerinden.Küf kokulu yalnızlığıma dönüyorum
Yeniden kucaklıyorum yalan dünyayı.
Yine sensiz gene Sensizim.



Saat : 02:30
8 Şubat 2013 / İZMİR
K.Merve YALÇINKAYA