HAYÂL KADINHÂYAL KADIN Yollarda ayak izi yok, Duman duman bakışı sisler içinde. Dudağında hep o acı gülümseyiş, Gözlerinde nem… Her gün gelir geçer o hayâl kadın, Gamzelerinde kederler saklı. Saçlarında uzar yollar, İsyanında belki de haklı… Her gün gelir geçer kapımdan, Ufuklara dalgınca bakar bazen, Bir kedi sessizliğinde küçük adımları, Ne arar gözleri yerde bilmem, Hep eğiktir başı… Bir hayâl kadın, Dilinde duyulmaz nağmeler, Yüreğinden seslenir bin bir ezgiyle, Duymazlar, duyulmaz sesi, Gözlerinde durgun denizler var sanılır, Oysa ateştir nefesi… Bir soluk gölge gibi yollarda, Kaybolur gittikçe silueti. Saçlarında uzar yollar, Peşinden bakarsınız O küçük adımlara, Oysa bir hayâl gibi Hiç kalmamıştır ayak izi… Toprak yollara çiçekler serper, Sessiz şarkılar söyler durmadan. Ellerinde sevgi ışıkları, Yüreği gümbür gümbür, Oysa ateştir nefesi… Kim bilir o yürekte neler gizli? Biliyorum, hisli mi hisli… Kapımdan usulca geçen hayâl kadın Bir kere ağlasa sesli… |