Anlarsan Sen Anlarsın
Taşıdın bedeninde bıkmadan tam dokuz ay
Ana benim halimden anlarsan sen anlarsın Gündüzler bir kenara sade geceleri say Ana benim halimden anlarsan sen anlarsın Pişmemiş aş çiğnesem “aman oğlum kus” derdin Sırrımı yâd’a açsam “aman oğlum sus” derdin Vefasıza ram olsam “aman oğlum pus” derdin Ana benim halimden anlarsan sen anlarsın Dikenli bahçelerde dolaştım yalınayak Nerede bela bulsam bulaştım yalınayak Ecelimle tenhada buluştum yalınayak Ana benim halimden anlarsan sen anlarsın Tutuşuyor ciğerim kibritimin kavından Kısıldım bir kapana kurtar aşkın avından Usandım yeter artık kalbimin “havhavından” Ana benim halimden anlarsan sen anlarsın Gönlüm bir yar elinden yakınır da yakınır Hipnoz olmuş gözlerim bataklığa bakınır Ah bir bilsen hayalim nerelere dokunur Ana benim halimden anlarsan sen anlarsın Elin tenime değse açılır belki bahtım Acı bana ne olur merhametindir tahtım Eğer ki el vurmazsan bitmeyecek bu ahtım Ana benim halimden anlarsan sen anlarsın Kurdu kuşu can deyip sararken evladını Sen mecnuna çıkarma Hüdai’nin adını Yeter gücüm kalmadı kır gönül inadını Ana benim halimden anlarsan sen anlarsın 07.02.2013 Kütahya |
duygulanmadım desem yalan olur üstadım.Bu nefis
şiiri usta kaleminizi alkışlıyor saygılar sunuyorum..