Işığım
İnsan diyorum ya
Manevi olarak yandığında Yükselir o zaman yerden yukarıya. Kaç menzil geçer o ruh halinde, Soğuk dışardan bakan maddeci hava Kaplarsa onu; üşür ve olduğu yerden aşağıya Bir çığ olur düşer, ilk çıktığı toprağa. Evet mecnunu yakan ateş Bir kaç güzel söz, bir bakış mı Yoksa görünmeyen ta içine işleyen sevginin ışığı Vurunca şavkı içine ısınır insan Bildim ey dostum içim yanıyor kaç zaman Sevmek güzelde inan ki sevipde kavuşmamak Öyle yükseltir ki seni Işık olursun, seni hiçbir şey tutamaz. (Şubat 2013 İstanbul) |