Yemin/ Kör Cenin
İnsan sevdiğinde yaşarmış (hadîs-i şerîf)
gurbet acısına açıyorum gözlerimi sigara katranıyla arınmış sesim tarçın karası oluveriyor utancı tebessümünde gülüşlerin anamdan koparılmış göbeğim ağzımda kızıla boyanmış üzüm yaprağı avradım uykuya küs bu çocuk yemini masalını yitirmiş artık acı güzelliğin yaşlı rahimde kör cenin ışıltılı dünyada gör karanlığı bulut giymiş o sahte gökyüzün çisi çisi yağan bu kar yağmuru soğuktan kanı donmuş yaz güvercini bekaretini aldı götürdü masumiyetin herkesi eşitleyen hayaller şimdi ölümün çan sesleri damarlarımda dönüp duran kanın canın sesi kesildi |
ve imge deliliğine en güzel örnek, tadından geçilmeyecek çağrışımlar.
Kutlarım efendim.