Denizi Çalınan Martı
Kızgın demirler dağlarken içimi
Aldı götürdü seni beyaz bir gemi Çatır çatır kopardı seni benden Sonra kayboldu gitti gözden Kolsuz kanatsızdım artık Söndü dünyamı dolduran ışık Senden sonra kurudu dallarım Kaldım ortada şaştı yollarım Kanat çırptım bir o yana bir bu yana Diledim tüm yollar sana dolana Bulamadım senden en küçük bir iz Yoktu o beni sarmalayan masmavi deniz Bir denizim vardı elimde onu da aldılar Sonra ıssız mı ıssız bir çöle saldılar Dediler şunun şurası o bir martı Sönerse de sönsün varsın hayatı Bir çığlıktı boğazımda sessiz mi sessiz Uçtukça uçtum kaldım nefessiz Düşüverdim dermansız, yeşil bir çayıra Her yanım kanadı, olmuştu yara Sendeledim sanki ölmek üzereydim Ayakta durmaya yoktu takatim Bir adam şimdi karşımda duruyordu Ekmek kırıntıları savuruyordu Korkarak bir parça da ben aldım Ardından yine güçlendi kanadım Bir çığlık attım tekrar havalandım Bu kez bari seni bulurum sandım Uçarken koynuna beyaz bulutun Yapayalnızdım yine sen yoktun |