yanılmışım
bir zamanlar
sen aşka inanmazsın demiştim yılgınım, yorgunum aklımda tutamıyorum nağmeleri bir dörtlüğü var şimdi kayıp çok aradım ama bulamıyorum cahilde bilirdim inadı meğer nasıl da yanılmışım gezinirken kalemin bıraktığı izlerde görüyorum da sadece suyu çalkalamışım gül kokulu mevsimlere sitemim olamaz zerre kadar dermanım çok uzaklarda bihaber benim derdim şu ayazlarda nafile kızaran kulaklarımadır nefesime dolan o yayla kokusunda kuru çamlar da var elbette merhameti tartışılmaz bu toprağın gıdıklıyor ruhumu vedalardan sonraki manzara temel hareketleri belli sözde adına şu medeniyet denilenin yolundan geçen iyi bilir döngüyü kavuşmamak ne mümkün nazın ellerine ezgilerde ey gönlüm neydi deniz dalgasında yalpalayan öyle bir devran ki ekseni belsiz girdabında baş ağrısını çekeceksin çaresiz 30.01.2013-Ahmet BOZTAŞ |
önemli olan ders cikara bilmek tebrikler gönülden.