Anlamıyorsunuz içimdeki sevginin yüceliğini
Ya da anlamamakta ısrar ediyorsunuz.
Hangi dilde anlarsınız bu halimi
Konuşacak olsam tutarsınız dilimi
Sessizlik hakimdir bu ince ruhumda
Yandıkça çoğalmış sevgim mumda
Benim bu halim kimin umrunda
Tek tesellim kendi mum ışığımda
Nice sevgiler taşıdı bu puslu beden
Hepsinin bıraktığıysa bilinmez ben
Yol almışım gündüz nöbetinden
Göçüp gitmekteyim şimdi geceden
Almışken yalnızlığına bu günden yol
Sen hep kendinde dünkü gibi ol
Değişse de yüzündeki düz yol
Herkesin gittiği değil mi bu yol
Bazen aydınlık bazense karanlık
Hep çaresiz akrebin kıskacında yaşadık
Yürüdüğmüz yollar kimsesiz taşlık
Kalbimizin ayaz bağlarında yaşlandık
En büyük müebbet kendinden çok sevmek
Seni sevmeyeni kendi haline sevk et
Yıkılmadan yıkılanı sen terk et
Etmezsen kaleyi terk sonundur felaket
Kaleminin dilinden anlamazlar ey şair
Senle hep bir fikir mürekkebin
Damla damla düşer mısraların şair
Seni anlamayanlara son eserdir bu şiir.