Yakarış/Yanış
Saçma sapan durumlara dalıyorum
Tavan arasına kaldırdığım kirli çamaşırlar Bir sürü ıvır zıvır dökülür aklımdan Toplanıp gitmek geliyor buralardan; Ayaklarım saplanıp kalıyor Her adımda batıyorum Ne gidebiliyorum Ne kalmam mümkün. Allah’ım Afet beni, kendi kedime dönmüşüm İsteklerimin peşinde yüzüstü sürünen Zavallı bir beşerim. Çok zor bu, unutmak için hiç gücüm yok Hergün daha bir büyüyor bu karanlık içimde Gördüğüm ışık nedense Hep aynı, Aynı nur içinde. Çek git diyorlar bana Bırak artık kendine gel; Onur, haysiyet, şeref nerde? Haydi topla kendini ve git. Hani, nerde diyorum ben neyim, Neyim kalmış geride. Hepsini vermişken, nere gideyim Artakalan benden bir kaç sefil boynu bükük kelime. Rabbim afet beni Öyle sıkıldım ki içimde: Bir yanımda kendim bir yanım sevdiğim Kuvvetle sıkılan mengene. Özüm mü kaybettiğim, yoksa damıtılan sevgimi Ağır ağır çözülüyor duygularım Her an, her gün biraz daha ince Biraz daha garip oluyorum. Sevinçlerim boğazımda düğümlendi Korkuyla karışık bir sevinçti benimki Neden niçin böyle oldu bilmiyorum Gül bahçesinde hep dikenleri topluyorum. Rabbim yeniden yüreğime güç ver Koca okyanuslar kadardım bir zaman Şimdi bir zerre kadar küçüldüm. Nasıl olur bilmiyorum, sözlerim tutarsız Yalan yanlış artık, rotası olmayan bir gemi gibi Kaybolmuşum çaresiz, sevgisiz Beni bana bırakma Rabbim, Rahmetini benden esirgeme. Amin Amin Amin (Ocak 2013 İstanbul) |