yokluğun
bugün yine benden geçtin yarim
küçük bir kara deniz kızı gibi gülüşlerini saçarak yeşile maviye geçip gittin sanki bir nehrin üzerinde koşar gibi upuzun bir kıyıyı hazan ederek koştun yokluğun zemherinin en çetin günü tarifi yoktur hiçbir cümlede yokluğun karanlıkta kar tanelerinin kara bir kuyuya düşmesi gibi bakılmaması gereken bir hadise yoklugun yokluğun sırtını dönmüş başsız bir beden yokluğun soğuk sahipsiz terkedilmiş sekseninde donarak ölmüş yokluğun gözleri açık gözleri kara gözleri yanlız ekizo... |