BOKSÖRÜMÜZ ENDERÇocukluk yıllarıma şöyle bir sefer ettim Canlanınca gözümde gönlümü nefer ettim Neler kalmış geçmişte hatıralar diz çöktü Özel bir bölümünü kalemim yazıp döktü En de bıçkın yerinden başlıyorum kazmaya Çocukluk arkadaşım, kardeşimi yazmaya. Bayburt’un Pulur’unda neler yaşadık neler Ne yazık doyamadan çabuk geçti seneler Olmazsa olmazımız futbolda müsabaka Birde boksumuz vardı seyrederdik mutlaka Seyrine mazhar olan boksörümüz bizdendi O ringlerin tozunu atarken çok özdendi Bal, kaymakla beslerdik; çakı gibi ederdik Cümbür cemaat ile her maçına giderdik Hadi koçum yiğidim rakibini vur dönder Balyoz yumruk indiren yiğidin adı Ender! Ringe çıkınca birden bağırırdık coşkuyla Korkardı rakipleri, dövüşürdü kuşkuyla Pehlivan yapılıydı sırım sıklam kasları Tüm maçların sonucu devirirdi asları Altmış üç buçuk kilo sıkletinin boyutu Vurdu mu oturtturur, söndürürdü hayatı Ring dışında bilmez kavga gürültü nedir Düşünce gör semtine gönlünde hazır sedir Merhametli dost canlı oldukça bağrı yanık Birde lakabı vardı, biz ona derdik “Cınık”! Hayati mesleğinde emniyette saf tuttu Şerefiyle çalışıp, emeklilik hak etti 20.01.2013 // Numan AKKOYUNLU |
Muhabbetle Selam ve DUA ile kal.