= AĞLARIM ELBET =Neşter vurulmaz derde; giriftâr olmuş canan. Yasa düştü yüreğim, kara bağlarım elbet. Taş değil, toprak değil; ciğer kavrulup yanan! Hıçkırık boğar beni coşar, ağlarım elbet. Sol yanımda sızılar, gözlerim duman duman. Eritiyor içimi bitip, tükenmez gûman. Aramızda Kafdağı, bir de geçilmez umman. Çaresiz, dört tarafa koşar ağlarım elbet. Bağlandı elim kolum; şaşkın, biçâre halim. Sabır yolunda git gel, bitmiyor zorlu talim, Yarabbi! Yalvarırım sonunu eyle salim! Nasıl vurgundur; bilmem, şaşar ağlarım elbet. Vuslat umutlarımız hayallerde kalmasın! Acının soğuk eli kapımızı çalmasın, Emreyle meleğine; onu benden almasın! Ayrılık korkusunu yaşar; ağlarım elbet. Müsade et; ömrümün son deminde güleyim! Mutluluk nasıl hazdır; yaşayarak bileyim! Nasip eyle sevinçten gözyaşımı sileyim! Sığmam kendi bendime taşar, ağlarım elbet. Ne olursun gelmesin korkularımız başa! Acı ömrüm boyunca döktüğüm kanlı yaşa, Mecbur etme sinemi yâr diye kara taşa, Ah u zarım fizanı aşar; ağlarım elbet. İçli yorumu ile duygularıma can veren sevgili sessiz Peri’ye tşk.lerimle. Annemin rahatsızlığında iyi dileklerini ileten duyarlı yürekli tüm kalem dostlarıma çok tşk ediyorum.. |