yaraladın beni hayat ( eski şiirlerimden)
hayata hep
kapalı pencereden bakarsın açmaya cesaret edemezsin gözlerimiz hep buğulu ve sisli içimizdeki düşünceleri bir türlü söyleyemez rahatlatamazsın kendini açılan her kapıda bir boşluk bulursun ne farahlık nede aydınlık vardır kocaman dünyada yanlızlığınla yaşarsın oysaki beklentin çok degildir gülen sevgi dolu göz seni sen olduğun için sevecek bir yürek beklersin yüreğindeki çocuk büyümesede hayat kocatır seni gün geçtikce ellerini tutacak sıcak bir el yaralarını saracak bir eş beklersin ömrünce uzun bir köprü üstünde bilmeden sonunu yürürsün gündüz gece hayat sana ne getirecek bilmesende gidersin kalbinin seni götürdüğü yere ah hayat yaraladın kalbimi sence artık yaralarımı sarma vakti gelmedimi mutluluk yüzünü göster bana bu kadar ______________ eziyet yetmezmi. kardelen_-3372 |