Hicransadece kücük bir valiz aldın eline içinde bir kaç küçük eşya bir kaç fotoğrafın vardı arkana dönüp bakmadın bile alıp götürdüklerin kadar unuttukların vardı oysa yaprak dökülürken dallarından ağacların usul usul yavaşca gözlerden kayboldun matemli bir bahar havası bıraktın ardında ne kuşlar ötüyor nede güneş doğuyordu hicran kokuyordu caddeler ve yürünmüyordu kaldırımlarda duymuyordum ardımdaki sesleri duyamıyordum gölgende esir olan izleri beklentilerim oluyordu zamansız kan canağına dönmüş gözlerim yollarda kücük bir cocuk gibi sevginin acındayım yalvarıyorum dünden kalan yarınlarıma senden sonra başladı suskunluğum varoşluğum sokaklarda senden sonra başladı uykusuzluğum kapandı gözlerim dünyaya Fatih KATI |