0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
697
Okunma
tarihi ve kültürel kentlerde büyüdü çocuk yıllar
ben kendimi bildim bileli kardeşti insanlar
sonra ne olduysa birdenbire
ne tarihi kaldı o diyarların ne de kültürü
havasını dahi soluyamaz olduk sokakların
kükürt kokuyordu kaldırımlar
çocukluğumun çit ve sarmaşıklarla örülü hayalleri
komşunun duvarında asılı şu an
... öyle öyle yitirdik birer birer kentleri
kılıç darbeleri yetmeyince kardeşliğe
yeniliverdik bir zaman sonra kendimize
dardı önceden sokaklarımız
yürekler alabildiğince geniş
şimdi sokaklar geniş, yüreğimiz dar
bizim kentli çocuklar her birisi yalnızdılar
sevmek en büyük zanaatları
yeni kentler onları da harcadı
kentleşmeden genç yüreklerimiz
ayağa kalkın ey çocuklar
dışarıda çanak çömlek oynuyor babalar....ykp....
