bir sen birikiyorsun içimde,
kaygıdan tasadan habersiz...
doğan gün neler katar sevda azığına,
neler alır gecelerin ayazı benden,
bilinmez!!!!
yüreklerin sızısı...
çekilmez ayrılığın sancısı.
bu sevda türküleri olmasa.
çalmasa yüreklerde vuslata sazlar.


bir ay doğuyor yanağındaki gamzeden,
yüzüm gözünde beliriyor, belli belirsiz,
bakışlarım sözlerinin azığı,
sözlerin yüreğimin güneşi oluyor zifiri karanlıklarda.
aydınlatıyor ilhamlarımın yolunu,
şiirler ilmek ilmek işlenirken geceleri,
sokaklar mürekkep kokusundan ayyaş...
sokak lambaları görür ilham perilerini,
kaldırım taşları üşür sensizlik ateşinde,
bir rüzgar boyun büker dağa,
bir feryat yükselir zirvelerden,
bir Ferhat doğar geceye,
elinde kazması delerken geceleri,
Şiirin olmak için sıraya girer tüm yalnızlar...


tüm şairler yalnızlığı övmez bilirim,
sevmenin bulutuna hasrettir yürekleri,
bir ince sağanak taşırlar dizlerinde,
kara bulutlarını kendilerine saklar geceler;
bundan şiirleri nasiplenir.
belki ölmez düşleri,
düşmez gözlerindeki fer,
bir şairi bekler hayalinde zafer,
geceleri...
yokları biriktirir cebinde
-mışlığa koyar yapamadıklarını
anlatır şiir kefesinde,
vuslatlar durmazken kafesinde,
şair hayal eder,
sevgiliyi düşünen her nefesinde:
bal yumağı değildir dilim,
sen esirgeme yanağından alı,
ve dudağından kırmızıyı,
gözlerinden elayı çıkarma...
dişlerinden inciyi sökme.
biriktir umutları ensende.
yalnızlığın olmadığı şiirlerde vardır,
hatta şehirler,
oraya gideriz ömür aşırı,





kim bilir hangi ayrılığı övmüştür yalnızlar,
hangi canın sızıntısından birikmiştir şiirler,
hangi kör kurşun yıkarken hayalleri,
geride bir ölü şiir bırakmış...
bir de şair,
o da güneşinden fakir...