Taşıyamaz yeryüzünde, hiçbir yer beni.
Oysa küçük bir karınca bile, yer beni.

Çekerim, yeter ki senden gelsin her derdi.
Fuzuli üstat da hep, yar derdi zevk derdi.

Çekerim tüm dertleri de, demem bir gün ah.
Yar derdine ah çekmek, bana göre günah.

Ağlasam da her gün, yar için yana yana.
Asla demem, ey dertler gidin öte yana.

Güzel gelmez artık, başka hiç bir yüz bana.
Aşk derdi başkasına bir olsun, yüz bana.

Karşımda yar olsun, altıma diken serin.
Yar ile güzeldir; hem sıcak hem de serin.

Kırlar bile yeşerir, her taraf olur gül.
Akıl gönle der ki, hüzün bitsin sen de gül.

Yar adını duysa coşar, her dere ve çay.
Çaylar denize koşar, içilir kahve çay.

Ey kader, gönül elbisemi yar ile dik.
Elbisemiz beraber olmazsa, yollar dik.

Yollar dik olsa da gidilir, hem kış hem yaz.
Gönül emreder kaleme, bu aşkı sen yaz.

Bu aşktır, bir gönlün gönle en güzel bağı.
Ancak aşkla çiçek açar, bir gönül bağı.

Yere batırsa alem, beni yere yere.
Aşkı anlatırım Vallahi, ben de yere.

Karınları patlasa alemin, gülerken.
Derim ki ne yapayım, açmaz ki gül erken.

Yardır bilinsin insana, hem ekmek hem aş.
Ferhat demiyor mu, dağları aşk için aş.

Taptaze kalır aşk, kalmasa da tende can.
Hayran olur bu sonsuz aşka, bilen her can.

Mustafa EROL
22. Ocak. 2013
Manavgat / Antalya