İlk gördüğümde anlamıştım
Benim kaderim olduğunu..
Daha küçücüktüm
Küçüktüm ama aşıktım

Renklerinle kaplı bir giysi vardı üzerimde
Boynumda sıcak tutan bir atkın
Ama beni ısıtan atkım değil
Sana olan sevgimdi

Büyüdükçe daha çok sevdim
Hiç sevgini esirgemedim aklımdan
Kalbimi sensiz bırakmadım
Her geçen gün daha da işliyordun içime

Seni görebilmenin hasretiyle yaşıyordum
Senin yanında olanlara özenerek büyüdüm
"Belki bir gün bende.." diyerek avuttum kendimi
Dilimden düşmeyen adın, gözümden düşmeyen evin’di..

Yuvamızı görememek yakardı içimi
Keşke’lerle geçirdim günlerimi
Dünyam sendin, herşeyimdin
Sevgin, tane tane dökülen bir yapraktı dilimde

"Siyah" dediler "Beyaz" döküldü dilimden
Kötü günlerimi Siyah’a
İyi günlerimi Beyaz’a benzettim
Bir Kartal’a yakışır gibi göğüs gerdim herşeye

Özlemin beynimi kemiren bir hatıra gibi..
Bundan suçluluk değil
Mutluluk duyuyorum
BEŞİKTAŞ’LI OLMAKTAN GURUR DUYUYORUM !

*Enes Demirci*