kopsun nesi varsa kainatın
yeter’ki bu ızdırap dinsin. . . // rüstem emmi //




bir kadın gelir
kadın bedeninde
delikanlı yüreği taşıyan bir kadın
daha, dokundığın ilk anda
ten’le bedenin farkını hissettiren
her dokunuşunda, bir yenisini özlettiren
lanet edersin
onsuz geçmiş her gününe
minnettarsınızdır yaşattığı acılara bile. . .


sonra gider birgün
öyle bağıra çağıra’da değil
seven her kadın gibi, sessizce
ardında, söndürülemeyecek bir ateşi yakarak
dönmez,
sözünden’de gittiği yerden’de
yaşanılan her an, anı olmuştur artık
bir zalimin bıçağı gibi, yüreğini dağlayan
çaresizliklerin en acımasızıyla kala kalmışsındır
u n u t a m a m a k. . .
nafiledir unutmaya çalışmak
bir kesiğe değen tuz gibi
canın acıya acıya hatırlarsın kokusunu
işte o zaman
yanık yanık kokar hayat,
haktır,
sevdiğini kaybedene yas tutmak
hayatla yeni bağlar kurmak istemezsin
yeter yüreğindeki zincirler
artık ne kimse incitebilir, ne’de üzebilir seni
sen, kendi kendine yaparsın bu işi
hüznünü taşırsın hep
ziyaret günlerinde adı hiç okunmayan yatılı bir çocuğun
yorgun ve kırgın bir adamın
romanını yazabilecek kadar, yorgun ve kırgınsındır hayata ve kendine. . .
hayatla ölüm,
hep birbirine değer içinde bir yerlerde
artık geçmişini anılar
geleceğini vuslatı olmayan hasret kanatır. . .


başedemezsin. . .
yarılsanda inleye, inleye
kurumuş bir nehir yatağı gibi
bir damla suya hasret,
ya katlanacaksın
ya’da canını acıta acıta
söküp atacaksın yüreğinin teninden
a t a m a z s ı n. . .
öyle canın acısından’da değil
k ı y a m a z s ı n. . .
ondan kalan acının hiçbir zerresine. . .


her aşkın
bi’sonraki sevgiliye ihanet olduğunu bilmeyenlere
kızılır mı ?
kıskanılır mı bilmem, ama
ne mutlu dersin
ne mutlu
defalarca sevebilip, hasret nedir çekmeyenlere. . .
acırsın sonra’da
kendine, kendin gibilere
ömrü hayatında bir defa sevip
bin defa ölen, yaşayan ölülere. . .


sessiz, suskun, ahraz’ca. . .

............

kıyı ege köylüsü.....
.