yine aynı mevzu değil. . .onu en son gördüğümde, adamakıllı üşümüş tir-tir titriyordu soğuktan sanki, donmak üzereyken tatlı bir uykuya dalar gibi niyesi nedeni niçini olmadan hem intihardı hem kaçınılmazdı. . . olmuyor işte yaşamıyor dışarıda ölüyor be vicdanlar bulamayınca, sığınacak bir göğüskafesi. . . oysa böylemiydi ölmeden önce -varlığını, kendi hükmü altına değil de ayaklar altına alan insanlık- . . . kafesinde, ne umutlar ne ölüler beslenirdi hem yeşeren hem dirilen. . . topuklarından kan damlarken vicdanların, kalemlerin kağıtların harflerin müflisi rüstem emmi’min son şiiridir bu, kıymetini biliniz. . . .......... kıyı ege köylüsü..... |
varmısın iddiaya dönüp gelecen yine yazacan :))
herkes aynını yapıyor:))
hoşcakal...