“ Sümer’in kızıl saçlı orospusu… Ölümsüzmüşsün!
Mezopotamya erkeklerine cömertçe
Sunarken kadınlığını her gece
Attığın intikam çığlıklarıyla kanıtlarmışsın varlığını…”

::

Bir kız;
Oturmuş gecenin kıyısında
İç çekiyor yitirdiği arzulara..

Bir kız diyorum… Bir kız
…!

Haydi
Ne duruyorsun?
Al bu kız evladını yanına kutsal güç
Tadamamışken henüz yeryüzü nimetlerinin lezzetini
Taçlandır onu da
Mutlulukların en yücesi mutlak karanlığınla

Öldür kalbini
Öldür ki
Atabilme ihtimali dahi olamasın
Deliler gibi korktuğun yasaklanmış varlığıma!

Bırak sahte şefkatleri
Ve
O bağışlayan kibrindeki tüm acıların yakasını bırak
Dahi bırak
Günahta olsa özgürce akabilsin artık gözyaşları
Yorgan altına hapsolmuş mahrem tutkulara

::

Sen ve ben
Gizemlerin en derinlerinde arıyoruz sığınabileceğimiz
O huzurlu kuytuyu
Çırılçıplak soyuyoruz ruhlarımızı
Derin algı boyutlarına geçebilsinler diye kalplerimiz
Diğer yarımızın arayışlarında hayalini kuruyoruz
İki farklı vücuttan tek ruh yaratabilmenin

Narın büyük sırrını ne sen bilebilirdin ne de ben
Sarmalında düğümlendiğimiz bu muammayı ise
Ne ben çözebilirdim ne de sen
İşte tam da bu yüzden
Dünya işlerinden zerre anlamayan zavallı yoksunları
Boş ver gitsin

Yaşam
İki kıta arasına kurulan etten köprüye borçludur Varlığını…

İki sütun arasında alçakça gözetilirler
Sahte vaiz ve de yalancı imamlar…

Ki
Siyah çarşaflar üzerinde yatıyorlarken
Tüm yarı çıplak inançlar
Bir dolu hiçi beceriyor olur aslında
Özlerinde koca bir hiç olanlar…

(Yıldıray Kızıltan)