Sensiz Gelsin Ölüm
Ve artık,sensiz gelsin ölüm,
Anıları yad edercesine Son tebessümüm. Umursama ey Yar! Hep böyle olur köksüz ağaçlar. Baharda toprağa aşık olur, Sonbaharda,dökecek yaprak arar. Bu yürek, Senli de,sensizde Kan/ar,kanar... Şems’ e baktığını sanır, Ölürken bile Sevgiye aç, İnsanlar... Bil, Ahreti,sensizde severim. Öyle ya,ana rahminden, Yalnız geldim, Yalnız giderim. A.Işık. |