yol
derin bir vadideki
kıvrımlı bir yoldu bu -inişli çıkışlı- tepeden baktığımda hoş görünmüştü bana kandırmıştı yeşiller beni bu engelide geçebilirim demiştim bile bile isteyerek yürüdüm başından gönüllüydüm ben bu yola ömrümü koydum bakma sen acı şiirlere hüzünlü gözlerime aşılmaz değil elbet yıkılmaz değil bu dağlar daha yolun başındayım daha bir şey görmedim belki güleceğim bu yolda belki de ölümü tadacağım ama bil ben yanarken ağlamadım -aşkın ateşiyle- ölürken de ağlamam |
teşekkürler hepinize saygılarımla