GEL
Gel,sessizliğin yansımasıyla.
Baharın umut diye sızlandığı çiçek dallarının hüznüyle, Ölümün sonsuz gerçeğinin gölgesiyle, Seni unutamadığım zamanın icrasıyla gel. Bir çocuğun masum beklentisi gibi, Masalların bitmek bilmeyen sonu gibi, Sarılmayı bekleyen bir kefen gibi, Ölümün olduğu dünyada ölümsüzlükle gel... |