"""""""""""""""KARANLIK KUYU""""""""""""""""""

Denizlerin bağrından sesleniyorum sana,
Kıblesini kaybetmiş bir kanaryayım,
Ötüşüm koyu sessizliğin derinliğini bozamaz.
İçimdeki karanlığın kuyusu çok derin.
Gölgelerin cüsseli imgeleri aklıma inin, gel/in olmak boşuna.
Bereketini yitirdi mi toprağım? Toz yutmuş aynalar …….
“ görmüyorum seni”
Sanırım bendeki mabedin imamı unutkan, ismini sayıklıyorum beş vakit.
Terfi almak isteyen kalbime, kıdemlik Hakk’a yürümektedir dedi iç sesim.
İç ses/imi, susuzluktan çatladı dudaklar.
Halim bir sokak ortasında gramofon çalmak gibi,
Çal/mak istediğim kalbinin anahtarıydı.
Dikiş atsalar da boşuna kabuk bağlamış yaram,
Bağ bozumuna geldim sevdiğim,
İçimdeki karanlığın kuyusu çok derin.

Yaslan omzuma, bedenim titriyor sensizlikten,
Ayrılık çanlarını kalbime indirdiler, kulelerde kaldı aydınlık,
Deniz feneri elmacık kemiğim, somurtuyorum güvertelere.
Aydınlığımı arıyorum, içimdeki karanlığın kuyusu çok derin.

Melek GÜRSES