KIZILIRMAKNereden doğuverdin kime gidersin böyle? Çağlamış hırçın hırçın akarsın Kızılırmak. Neden telaş edersin; acelen mi var, söyle? Yüreğinde sevda mı yakarsın Kızılırmak. Sevdandır Karadeniz, türkü dilde söz iken Olmazsa visaliniz kavrulursun buz iken Üşüyüp de titrersin yürek sende köz iken Çekilir kaynakların çökersin Kızılırmak. Irmağın ötesinden tarih kokar soylarsın Sen, derin vadileri uzun uzun boylarsın Yatağından taşarak geçmişini toylarsın Dosttan elin, ayağın; çekersin Kızılırmak. Dağların eteğinden çekiyor suyu gönlün Taşırsın gam yükünü derince kuyu gönlün Donmazsın zemheride sevdaya kıyı gönlün Niçin garip boynunu bükersin Kızılırmak? Gem vuruldu hızına oldun dosta yararlı Yırtılırdın, hırçındın; değildin ki zararlı Menzile varmak için seni gördüm kararlı Karadeniz’e köpük, dökersin Kızılırmak. Orta Anadolu’nun süsü şimdi süzgünsün Çatlak çorak toprağa için için üzgünsün İçinin sevdasına türkü müsün sürgünsün? Yakınına, uzaktan; bakarsın Kızılırmak. Susuz iklimde aşsın kuraklığın dermanı Zifiri karanlığın mutlak sende fermanı Fakirin umuduna, karıyorsun harmanı Acı çalma ne olur, şekersin Kızılırmak. 19.01.2013 // Numan AKKOYUNLU |