öyle sevdim ki seni
öyle sevdim ki seni
hayalinin damlacıklarından ıslanırken sözlerindeki hisseyi bir kenara koymadım gözlerin semaya dönmüş ayna misali o dalgalı saçlarına özenmiş hasatı yakın başağın rengi haberin var mı kalbimdeki yerinden ne zaman seni düşünsem sevgini dinliyorum bülbüllerin dilinden bil ki o an buzları eriyor nazlı dağlarımın canımın devası kimdir benim özlerim bin sebepte bir tepkini bile zira erdemin işareti o latif sitemlerin dalıp giderken ufkuma, bilmem ne desem işte çıkardım şapkamı, sanki nefesin nefesimde isteme benden ne mümkün seni, kalbimden söküp atmak muhtacım sevgine ne mümkün şu hayata sensiz katlanmak köşeleri bilenir yastığımdaki taşların her gece şimşekleri çakar kara bulutların gitme limanından uzaksam eğer bir tanem kızıl yongalar yüzer ufkumun deryasında bakmakla görmek arası bir gizin çemberinde döner dururum umarsız ben sensiz inan çok üşürüm sıcak mevsimlerin ortasında da 19.01.2013-Ahmet BOZTAŞ |
kalem,sen benim öteki yarımsım sevdiğim sevdalımsın
bu duygu yüklü harika eseri ve seçkin kalemi gönülden
kutluyor saygılar sunuyorum..