GÖZLERİNDE AS BENİHep doğruyu sen bildin kabul etmedin selam Yazdığım her satırı kusur sayar gözlerin Bilmemek ayıp değil anlamazsın vesselam Kır kalemi as beni belki doyar gözlerin. Tebrik edip gönülden çaldırmadın zilleri Sevgine ulu orta dahil ettin elleri Tesellisi zor artık açtırmadın gülleri Kır kalemi as beni belki doyar gözlerin. Bilirim alay eder sözlerinle döversin Emeğimi hor görüp yazdığıma söversin Dost gibi görünüp de düşman gibi seversin Kır kalemi as beni belki doyar gözlerin. Kalbi kırmak çok basit iflah olmazsın gözüm Hatalarımı görür bulurum elbet çözüm Rahat bırak yorulma elbet vardır son sözüm Kır kalemi as beni belki doyar gözlerin Dur; ismimi zikredip ciğerinde soluma Sus; kirlettiğin yeter gerek var mı zulüme Bırak olduğum yerde çıkma sakın yoluma Kır kalemi as beni belki doyar gözlerin. Öğrenmeye azmettim sen yorma ciğerini Düzeltilen her hece geçmez bir diğerini Gönüller hoş olsaydı söylerdim değerini Kır kalemi as beni belki doyar gözlerin. Ayvazım DENİZ |