Yazgımdan SarkanlarDönüp de bakar mısın yazgımdan sarkanlara Bir de ahkâm kesiyor yoluma çıkan felek Dönüş çanı çalarken mühleti dolanlara Zengin fakir demiyor un ufak eden elek Kahrı gövdeden ağır tecelliye doğmuşum Yağmurundan kaçarken dolusunda ıslandım Pembe düşe yatarken kâbusları boğmuşum Kör şansın gömleğine düğmelenip paslandım Salıncaklar kurmuşum İçimdeki çocuğa Nen çalıp uyutmuşum zılgıt yemesin diye Zahmetle belemişim zaman denen kucağa Umutla avutmuşum yarınlar senin diye Sabır dileyip sustum sıktım dilim dişimi Döküldü kalanlarda kuru bir damak kaldı Sevda çıksa yoluma hüzün sardı peşimi BOZOK KIZ sevmesin mi? Ölüme ramak kaldı ALİYE UYANIK/ GEBZE 16.01.2013 |
Sevenlerin öldüğüne hiç rastlamadım
Ramak dediğiniz 30 küsür yıldan bahsediyor kaleminiz herhalde
Nereye yolculuk dost
Daha ömrün en güzel çağlarını yaşamak dururken allah gecinden versin manalı bir eserdi kutluyorum