ÖLÜM ÇOCUKLARI SEVİYORŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Oniki yıl önce Srebrenitsa katliamında ölen, dört yaşındaki kız çocuğunun , ölmeden önce annesine söylediği son sözler.
.’’Anne çocukları küçük kurşunla mı öldürürler’’ Yıllardır bu sözlere yüzlerce şiir yazılmış , bu sözler üzerine onlarca yazı kaleme alınmış. Bu sözleri direk şiirin içine alarak onlarca şiir yazmış kalemler..Anonim olmuş bu söz. Bu sözlerden esinlenerek kaleme alınmıştır. Aslını bilmeyen kalem artıkları yani kendini şair-i azam sanan, putperestler anlamaz ki anne yüreğinin çığlıklarını.
Dudaklarınızdan kan damlarken,Kevser pınarında yıkansanız arınmaz dünyadan yüklediğiniz kirleriniz
Deniz Derya Giritli Sırtlan dişlerden kan sızarken Sevgiden kardeşlikten söz eden Kıraç toprakları mesken tutan Cehennem yakıtı Ebu lehep soyları Çöle dönmüş yüreğiniz Yüreğiniz ki beton Öylesine sevgisiz duygu yoksunu Küf tutmuş gönlünüzden Nefret tohumları dökülür toprağıma her mevsim Yeşermesin sevgi çiçekleri diye Gönlü bahar Gözleri güneş yüreklere Kurşun dökersiniz acımadan Her gün eksilen insan yanınızla Kelimeleri uyutup Ninni söylemeye devam edin Yalandan ’barış’ nutukları atın Kirli ellerinizle çekin tetiği İnsanlığı şakağından vurun Yüzsüzce konuşmaya devam edin Riyâkâr gözlerinizi Devirin sağa sola devirin Kanlı ayak izleriniz Anaların göğsünde dururken Ağlamaklı bir sesle ’Savaşa karşıyım ölen her can bizim ’ Demeye devam edin Timsah gözyaşları dökün meydanlarda Bu oyun hep aynı yerden sahneye konuyor Coğrafyanın öbür yüzünde Film başa sarılıyor Hoyrat eller yıldızları söndürüyor tek tek Kardelenler açmadan koparılıyor bağrından Korkulu rüya başlıyor Çocuklar çığlık atıyor Soluyor gül benizleri- Ayak bileklerine dolanmış Uçurtmalarının ipleri etlerini kesiyor Kan akıyor minicik bedenlerinden oluk oluk Kuşlar seslerini kesiyor mahçubiyetten Kan tükürüyor gökyüzü Körpecik canların nefesi kan kokuyor Aç kapıyı bezirgân başı Azrail selâm veriyor Ölüm en çok çocukları seviyor Büyüklerin aptal savaşında çocuklar ölüyor Ah küçüğüm Affet lütfen bizi Biz büyükler ’İnsan ’ olmanın onurunu kaybettik Çok üzgünüm Kandırdık yine sizi /Küçük kurşunlarla öldürmüyorlar çocukları/ Deniz Derya Giritli |