GÜN-ÂH
Her gece izlerim penceremden o kadını,
Saat gece yarısını vurduğu zaman. Dudaklar susar, bir keman fısıltısı uzakta. Kırmızı dudakları, Ateş rengi, Şarap rengi, Kan rengi. O, böyle doğmamıştı. Ağlamıştı her bebek gibi, Susmak yaraşmadı ona, O, hep ağladı, Hep ağladı, Ağladı. “Günah defteri kalındır” dediler Ve kaldırıp bir kenara ittiler. Çünkü gün, günah günü Gün, ah günü, Gün Ve Âh, Gün-âh |