Fotoğrafınla avundum.
Hayat benim çalışmadığım yerden sordu:
Bütün soruları; boş bıraktım.. Çalıştığım yerden sorsaydı cevap verebilirdim belki... Gözden geçirdim seni, sorulara cevap aradım. Tek bulduğum fotoğrafların oldu. Bağzılarını karalamaya cesaret etmişim, bazılarıda öylece duruyor’du. Baktım sana uzun uzun; gözyaşlarım dokundu fotoğraflarına ilkkez; Fotoğrafınla dertleştim hergün; ona söyledim seni sevdiğimi... İhanetini anlattım ona: Seni sana şikayet ettim biliyormusun.. Öptüm seni.. fotoğrafın bile bana teserli verdi,senin veremediğin.. Geceleri sana sarılarak uyudum yetim kimsesis gibiydim. Tek sırdaşım oldu fotoğrafın; Tek yoldaşım.. Olurda birgün pişmanlık duyarsın umuduyla; Ben ve fotoğrafın seni bekliyor olucaz.... Herşeye rağmen..... |