Ben Seni Unuttum Sevgili!
Senin için döktüğüm her gözyaşında
Seni defalarca boğdum Unut beni! Ben seni unutalı çok oldu Yaşattığın masalda Kandırdığın biri vardı evet Ama ben değildim o Çocuk yanımdı, O çocuk artık kanmıyor masallara Gittiğin günü hatırla! Nasıl da saplanmıştı sözlerin bıçak gibi Her gelen gibi,sen de giderken birşeyler aldın benden Kaybetmek gerekiyor bazen Elindekinin farkına varman için Gereğinden fazla verdiğim değeri alıyorum senden Bir rüzgardın,esip geçtin Bundan sonra kimlere esersin bilemem Ama benim rüzgarım sana esmez artık Sana ait ne varsa yaktım birer birer Temiz bir sayfada yeniden var oldum bittiğin gün Bak acın bile kalmadı bende Ben seni unuttum sevgili! |
"Bundan sonra kimlere esersin bilemem
Ama benim rüzgarım sana esmez artık
Sana ait ne varsa yaktım birer birer
Temiz bir sayfada yeniden var oldum bittiğin gün
Bak acın bile kalmadı bende
Ben seni unuttum sevgili!..."
bundan sonra,o hercai gönlün kimlere eser,bilemem ama,sen çoktan öldün bende...Ve,işte böyle olmalı vedalar...nasıl ki,apandist apse yapar da hayatımızı tehdit eder ve kesilip atılır...öyle de,kesip atmalı hainleri..kişiliksiz yürekleri benliğimizden...mert...dobra ve sosyal realiteydi avazlarınız...
tebriklerim,dobra dobra mısralara sarmaladığınız avazlarınızın betimlenmesindeki ustalığınızadır...saygılarımla...