Ne belalar gördüm ben
ne kavgalar yaşadım
kaç kere mahkum oldum gözlerine
bu senin ellerindir diye
senindir diye bu saçlar
kaç kere sarıldım demir parmaklıklara
kaç kere idamla yargılandım
uslanmadım yine..

Ne sürgünler yaşadım ben
kutuplarda yandım
çöllerde üşüdüm kaç kere
sabahlara kadar adını sayıkladım da
bir İsa masumluğunda
çarmıha gerildim.
Mansur’un suçuyla yargılanıp
Mansur’ca ödedim bedelini.
kaç kere Yusuf’ça atıldım kuyulara da
uslanmadım yine.

Ne sevdalar yaşadım ben
bir mecnun derbederliğinde
nice çöller aştım Leylasız
nice dağlar deldim Ferhat’a inat
bir derviş sadakatinde özledim ölümü
kaç kere sallandım darağacında
uslanmadım yine..

Ne acılar yaşadım ben
ne belalar, ne sevdalar gördüm can.
Tatmadan daha ilk sütünü anamın
aşkın zehrini kustum.
ilk ezan sesinde fısıldandı kulağıma
gönül’ün sesi
bundandır ki can
bundandır ki
bitmedi gönlümün fırtınası

Mehmet TAŞ/Elbistan