GÖLGELER
Biz durunca duran, gidince giden…
İstinasız bizimle hareket eden… Küçük bir parıltıyı bile seven… Işık yoksa kaybolan gölgeler… Önümüzde ise ışık arkamızdan gelen… Arkamıza aldık mı ışığı önümüze geçen… Hele bir de ışığa yaklaştık mı Bizi de ezip devleşen gölgeler… Devleştikçe gerçekleri örten… Her tarafı karartıp, Bizi tekrar ışığa muhtaç eden… Bir ışık bulunca, Yine ortaya çıkan yüzsüz gölgeler… Ne ışığı, ne de bizi… Sadece kendini seven… Kendinden başkasını düşünmeyen bencil gölgeler… Elbet bir gün Yalanlarla, hilelerle, bencillikle, kurnazlıkla, Kararttığınız şu dünya Barışla, sevgiyle, kardeşlikle… Ve gölgesi olmayan, en güzel duygularla aydınlanacak… Elbet bir gün Herkes sizin sahte dostluğunuzu anlayacak… Ve herkes gölgesiz yaşamaya başlayacak… |