Annem Sen Ağlama
benimde var bir kömürlü ütüm
nenemden kalma ateşler yakmıyorum çiçeklerim var içinde senin bahçenden beyaz kasımpatları o bahçe ki özlem özlemden de öte hasretten sevdadan aşktan herşeyden öte hüzün doğar hergece bahçeyi düşleyen göze boş su teknesinde bir cansız kumru kimbilir hangi uçuşta yoruldu bir su damlası aradı da yolu burda molaya durdu tüyden ete etten kemiğe son nefes nasip oldumu bir damla su yok çarem ummaktan başka dört yan dört duvar duvarda bir kapı kapıda bin duvar her gece kara gözlere binbir hüzün doğar özlemden hasretten sevdadan aşktan herşeyden öte yarınlar öğüttük hayatın değirmeninde dilimde dua duamda sen düğümlenir kelimeler boğazıma oluk oluk gözlerim ben ağlıyorum senin yerine kasımpatları yanıyor eski ütünün içinde... |
bu cümle nerelere götürdü
offf
neleri öğütmedi ki o değirmenler
elem yazmasın kaleminiz
selam ile