VAZGEÇMEYECEĞİMAcı beynimi işgal etti Yumruğum şakaklarımda En çok ağrıyan yere dayadım Kesiyor mu ağrıyı hayır.. İlk değil bu kadere karşı gelişim Her acıyan yerimde onu arkama alıp yola çıkışım gide gele eskittim nasılsa yollar bana alışkın. Her kırıldığında dalım vücudumdan düştüğüm yerde yeniden yeşerişim Ayaklarım da çarık Nene Hatun gibi azimli Onun gibi inançlı Güneşe doğru geleceği adımlayışım. Ümitsiz kalışımda Sığındığım yuvadan uçuşum Kanadı kırık kuş misali düşüşüm bir uçurumun kenarına Vazgeçmedim nefes almaktan Yaralarımı sarmam uzun zaman alsa da.. Kirlenen bendim beyaz tüylerimle Temizledim her seferinde Suyun berraklığında Vazgeçmedim uçmaktan imkansızlıklara inat Bazen kırık Bazen ağlamaklı Ama hep bir umuda yolculuk hevesi yüreğimde. Biten günün sabahına Gözlerimi her açışımda Ela’sını yitiren gözlerimi karalarla sevdim Ama kimseye hayatımı teslim etmedim Etmeyeceğim. Ayvazım DENİZ |