ateşten çaputifşa eyleme nar-ı aşkımı sana o gizin ocağında yanarım bir mabet olurum sonra küllerimden ışık olurum kara dertlere ocağıma gelenlerle çoğalırım ölümden de öteye nefes alış bu bin umuda parçalanır bin yüreğe dolarım sanma ki her gün batımı bakır köseğilerimle onu ben boyarım narlandıkça narlanır dar’a çekerim kendimi dilim derim elim derim belim derim ulu meydanda keçe teperler gibi teperler beni tek zerre toz çıkmaz ise bedenden adam olduğumu anlarım sende nar bende sabır kollarım düğümlü çaput kalmaz kimseler yatıya gece köklerim tuzlu su ağıt bir filiz çıksa diplerimden bu nar bitecek diye korkarım tüter dururum kasım |
kutlarım kalemi
selam ile