Sevinçten
Kalbimde büyük bir kırmızı ruj izi,
Sönmeyen ışıklarımın içinde ki ateşi, Söyle neden yanarsın? Bedenimin istişaresi bu hayat, Ve zalim bir dilsizdi aşk. Dünyanın çekirdeğiyle raksıydı içimde yananlar, Bir bilmediler akmayı, umutsuzca bakarlar, Bakaralardan sıyrılan bir papatya parçası, Bakar aval aval güneşe bir papatya parçası, Ki beyni de yok yerinde bir kolonya akşamı. Beynimin hudutlarından kaçan bir bahardı sesin, Yankı demişler sana, yapraklarımın hepsi senin, Ki dönende olmamıştı şimdiye dek güneşimden, Gözyaşlarım ayrılıyordu teker teker eşinden, Sevinçten. |