Karanlığın Şiiri
Karanlığın
Şiirini yazarken yalnızlığa İlk sen girdin Odama gün ışığından önce Ve şiirde yaşadık biz Tarih öncesi Tanrılara ait aşklarla kutsandık Ayrılığımızı Şarap tadında yıllandırıp tadarken Yüzünü bile unuttuğum seni Şiirle yaşıyorum Git gide daralan zamanda Umudum yenik Ve benden gittiğin gün kadar yenisin hala Hayalimde Göğsünün siperini çok seviyorum Dağların kar’ı erirken teninde terden Ansızın taşıyor sevgi selim Sen küçük bir tohum iken bende yeşerdiğinde |