DAMLA KALMADI
DAMLA KALMADI
Kırdılar dalımı hep yeşil iken Dalımda açacak çağla kalmadı Kurudu göz pınarım hep eller için Kendime akacak damla kalmadı Paylaştım da eşin dostun derdini Bulamadım halden bilen dengimi İhmal ettim kahrolası kendimi Beni dinlemeye zaman kalmadı Derdimi döktüm de mızraba saza Hep kış geçti ömrüm hasretim yaza Sol yanımı terk ettiler ayaza Güneşe çıkacak çabam kalmadı Arkası bitmeyen ayrılık hasret Eksilmez başımdan hiç kahpe namert Gözümde değil ki para pul servet Sırtım dayamaya adam kalmadı Beş para etmeze vermişim değer Bana benden başka dost yokmuş meğer Bu gün gelse eyvah etmem ki ecel Ne haldesin diye soran kalmadı Ne giden dönermiş nede seneler Ahret de çeker mi zulüm edenler Muradım der yetti gayri çileler Kendim kandıracak yalan kalmadı Kendim avutacak yalan kalmadı Söz.Murat İNCE |
Hep kış geçti ömrüm hasretim yaz a
Sol yanımı terk ettiler ayaz a
Güneşe çıkacak çabam kalmadı
Buradaki kafiyeler gayet başarılı. Diğerlerinde de buna benzer olanları var; fakat kelime köklerinde en az bir sessiz harfi yakalamadan eklerle ses benzerliği kurmak olmaz. Az çok bilgilerimizle biz de olumlu eleştiri yazmaya çalışan biriyiz şair arkadaşım. Dediğim ahım şahım bir problem değil. Siz zoru başarmışsınız, çok az kalmış Başarılar, saygılar.