"Parça parça seviyorum artık seni
Kırdığın,
Kırıldığım için..."

Tahmin bile edemezdim bir gün bunun da olacağını
Seni sevmenin bile,
Beni bu denli zorlamaya başlayacağını...
Zorlanıyorum çünkü bana yaptıkların geliyor aklıma,
Gidişin geliyor;
Gidişin yetiyor dargın olmama.
Yetiyor da artıyor hatta...
Bunu gözlerimden taşanlarla anlıyorum.

Benden aldığın ne varsa
Boşluğunu iki kat fazla hissetmeye başlıyorum
Bir zamandan sonra...
Doldurmak için o boşlukları
Sarmak için gözyaşı taşan yaralarımı
Parçaları bir araya getirmek için
Yaşayabilmek için işte
Kat kat fazla çaba harcıyorum...
Yoruluyorum!

Vahşi sokak çocuklarının çamurlu ellerine düşmüş
Zavallı bir solucanın bedenine,
Bedenlerine sahibim.
Her bir parçam bağımsız acı çekiyor,
Ağrı çekiyor
Ama ölemiyorum...

Ahmet Kastancı