Uyan bak, ölüyor sevdiğin.
Uyan artık çocuk !
Uyan bak, ölüyor sevdiğin. Ölüyor sevmişliğin. Ölüyorum ben ! Ölüm benim neyim ?.. Ne kadar baksan da göremiyorsun nedense. Etrafında olup bitenler kahrediyor seni. En çok ta beni. Görmüyor musun ? Göremiyor musun ?. Giderken sarılsaydın son bir defa keşke. Kokunu özledim. Ama keşkeler öğretiyormuş insana, İmkansızlıkları ya hani ; Boşver ’en büyük keşkem’ kal benim. Binlerce güneşi getirsen, Kurutamazsın gözyaşlarımı. Analatamaz mısın sen hiç, Yalnızlığı ? Yalnız kalmayı ? Uyan sevgilim uyan ! Artık gidiyorum ben. Ya ölüme ya sensizliğe. Neden deme ! Bilemezsin. Sen hiç uçurumun kendarında tutunmaya çalıştın mı ki? Nereden bileceksin ! Sen hiç nefret ede ede sevdinmi ki ? Nereden bileceksin ! Uyan artık sevgilim. Sonsuzluğa gidiyor sevgilin... |
daha mutlu şiirlere
selam ile