Abdullah ve Gülizar birbirlerini ölümüne severlerdi.Öylede oldu,ama kızı vermediler.Ailesi kızı zengin diye başkasına sözledi.Vurgunluk oldu.Abdullah kara toprağa,sözlenen çocukda ceza evini boyladı.Kız sararıp soldu Abdulah’ın vurulmasıyla.Kızını vermeyen aile bir sene geçmeden evlerinde yangın çıktı diri diri yanarak can verdi.Kısacası aile darmadağın oldu.İşte böyle karşılıklı sevenleri ayırmamak lazım.Sevgiyle kalın.

Delikanlı Abdullah bir kızı sevdi,
Öyle bir sevdi ki adına aşk dedi,
Kız ailesi zengin mi zengindi,
Garibim Abdullah oldukça fakirdi,
İstediler kızı fakat vermediler,
Senin gibi çulsuza mı
Vereceğiz dediler,
Kızı bir zenginle söz kestiler,
Kız Abdullah’ı çok seviyordu,
Abdullah ise onun için ölüyordu,
Görünce bazar ekmeğim diyordu
Kız ise kahrından için için eriyordu,
Abdullah bu duruma fazla dayanamadı,
Bir akşam Avludan içeri girdi,
Seni seviyorum Gülizar dedi,
Hafifçe pencere sıyrıldı yukar,
Camda kızın sözlüsü belirdi,
Konuşma git buradan dedi,
Abdullah’ın çok ağrına gitti,
Delikanlı mısın sen dedi,
Birbirimizi sevdiğimizi bilerek,
Sevgilimle sözlendin dedi,
Sözlüsü bas git buradan dedi,
Camdan konuşma in aşağı dedi
Elinde silahla aşağıya indi,
Seni gebertirim burada dedi,
Abdullah ağrına yediremedi,
Biz birbirimizi seviyoruz dedi,
Aniden bir birleriyle kapıştılar,
Kız pencereden yapmayın dedi,
Bir ara bir el silah patladı,
Kız pencereden aşağı atladı,
Abdullah vuruldu yığıldı yere,
Boş gözlerle baktı Gülizar’ım niye.