Üstadım, kafiye şemas, yeni adıyla uyak düzeni denilen olay. Düz kafiye "a,a,a,a", "a,a,a,b", "a,a,b,a", "a,a,b,b" şeklinde; çapraz kafiye "a,b,a,b" şeklinde; sarmal kafiye "a,b,b,a" şeklinde. Tabii ki bunlar dörtlükler için.
Kafiye dediğimiz şeyler ise:
Yarım kafiye: Kelime köklerinde ya da birinin kökünde diğerinin ekinde tek sessiz harf benzerliğidir. "gel-bil-kal..." gibi. Bunu oluşturduktan sonra göevleri aynı ekler getirebiliriz. Bunlara da redif deniyor. "gel-iyordu/ bil-iyordu/ kal-ıyordu" gibi. İki kelimede bunlar bulunup üçüncüsü tam ya da zengin kafiye de olabilir.
Tam Kafiye: İki harf benzerliğidir "kal-dal-sal..." gibi
Zengin Kafiye: Üç ya da daha fazla harf benzerliğidir "pencere-tencere- cendere-yere-dere-kere.." gibi
Cinaslı Kafiğye: Okunuşları aynı, anlamları farklı seslerden oluşan kafiyedir.
Niye kondun a bülbül
Dalımdaki asmaya
Ben yarimden ayrılmam
Götürseler asmaya

"asmaya" lar redif.


Şiirinizde buna dikkat etmemişsiniz. Onu demek istiyordum. Hecede bu kuralı da ben koymadım. Öğrendiklerimi aktarıyorum.
Siz içinizden geldiği gibi, kural düşünmeden yazdığınızı söylüyorsunuz. O zaman bunların bir kıymeti yok. "Tebrik ederim, yüreğinize sağlık" gibi yorum yapmaktansa şiir üzerinde şairle beraber kafa yormak daha uygun geliyor bana.

bütün eksiklikler ve uyarılar başım üstüne. o anki hissime göre, bazen sureti, bazen de manaya esas alıyorum. ey şair, zahmete katlanıp da, bize ulaştırma lütfunda bulunduğuz güzelliklere vakıf olmadığımızı mı sanıyorsun. kendinizi zemm etmeyiniz. dikkat buyurunuz, tavazu göstermemek bazen tahdis-i nimettir.
saygılarımla.....