Sessizlik... VIişte beklenen yağmurlar, umut olup akıyorlar... caddeleri, kaldırımları, ve yürekleri ıslatıyorlar... sessizliğim/iz, mazgallardan sürükleniyor, ruhum, bedenimden sıyrılıp, hoyratça ayrılıyor... bir deniz feneri göz kırpıyor, uzaktaki gemiye... hırçın dalgalara teslim olma diyor, sessiz kalma diyor, sessizliğimize... susma diyor, kendim, kendime... çığlık at, bağır çağır, yık diyor görünmez duvarları... ... nafile sevgili, nafile umutlarım... bozmak istesemde bu oyunu, sessizliğim, bağlar elimi kolumu... bir serzeniş, bir serzenişteki ızdırap, anlayamadın mı sen, hala sessizliğimi nedenini... Birkan SUCAKLI 10/11/2007 |
ve sessizlik bazen ana dili olurverir sevdalıların....
kutlarım güzel şiirinizi...