güya
yedi rengin aydınlığında
beni bekleyen uğraşım belliydi sonuçta epey zamandır boynu büküktü doğrusallığın derman olacaktım güya ama nerde uykuya daldı mecburen dünden kalan bütün hesaplarım kapılmışım bir kere demiri büken yellerin pençelerine herkes anamı sorar ayaklarımdaki tozları uçursam bilmem ki hangi çöllere tabanlarımda karasu oysa zevk ile yudumlanan çayları gayet demli milletin kısacası bütün uyarılar nafile mi nafile işte yine bir taklaya daha şahidim şaşırmamak ne mümkün balıklara özentisi var nicenin sınırları zorlamak kısır bir döngü aklı başından seyyah garibimin çoğu gitti, azı kaldı zorun elbette koç tırlaması yankılanır haylazların ve hiç şüphesiz yorgunluktan sızlayan bedenler aşikar şimdi bir teselli gıdıklıyor duygularımı yarına dair kaygılara çareyi bulur hüner zaten sabahların hayrını çok sever düşünenler 26.12.2012-Ahmet BOZTAŞ |
Tüm şiirleriniz gibi buda mükemmel...tebrikler..